Ongewenst gedrag moet je niet altijd negeren

Voor sommigen misschien wel een herkenbare situatie; Je bent de kamer aan het opruimen, omdat je kind zo is opgegaan in zijn spel dat de hele kamer veranderd lijkt te zijn in een Duplo paradijs, tegelijkertijd is je avondeten aan het ontdooien op het keukenaanrecht. Op een of andere manier heb je het gevoel dat je hond toch andere plannen heeft met dat eten.

Positieve trainer

Je bent een positieve trainer die geen angst, intimidatie of fysieke straf wilt inzetten om je hond te trainen. Je komt binnen in de keuken en ja hoor, je ergste angst is waarheid, je hond staat met zijn poten op het aanrecht en klaar om je vlees te verorberen. Wat doe je dan?

Nou ja, ik heb natuurlijk geen enkel idee wat jij zou doen. Maar laten we het hebben over wat ik doe in zo’n situatie. Wat ik doe? Ik bescherm mijn avondeten!

Er is dus echt geen enkele kans dat ik daar zomaar ga blijven staan terwijl mijn hond ervandoor gaat met mijn avondeten alleen maar om een ongelukkige hond te voorkomen.

Mijn hond heeft net zoveel rechten als ik en net zoveel als mijn zoon. Als ik in de keuken zou komen en en ik zou hem betrappen om stiekem te snoepen van bijvoorbeeld een taart op het aanrecht… Dat gaat niet door, stiekemerd!

Maar wat doe je dan wel?

Hoe ik dat zou doen is volledig afhankelijk van mijn hond of mijn kind. Idealiter doe ik precies dat wat nodig is om het gedrag te onderbreken. Dat kan variëren van bijvoorbeeld iets te roepen als ‘héé’ tot het fysiek vasthouden van de hond en mijn eten uit de mond van de hond te halen bij een hond die meer vastbesloten is. Op dat moment wil ik het zelfs niet eens meer opeten waarschijnlijk – maar hé – de hond mag het dan ook niet.

Daarna zet ik het vlees ergens anders tot hij geleerd heeft om niet op het aanrecht te springen. Alle honden kunnen dit leren, maar om eerlijk te zijn is het gewoon geen goed idee om een stuk vlees op de rand van het aanrecht te zetten. Op zijn minst zal je hond eraan likken en dat zal je nooit weten, maar dat maakt het niet minder vies.

Mijn hond mag niet op mijn tafel of aanrecht. Als hij daar toch is, reageer ik op dezelfde manier als ik zou doen op mijn zoon. Ik haal hem er erg snel vandaan en ik zeg er waarschijnlijk ook iets van terwijl ik naar hem loop, op welke manier dat gebeurt is volledig afhankelijk van de hond. Je hond zal hierdoor niet bang worden, toch niet als je je hond kent en weet wat de aandacht trekt. Maar het zal ze zeker laten weten dat je een mening hebt over hun gedrag.

Heeft het een langdurig effect?

Deze actie zal je hond een les leren, of niet. Als je hond erom geeft wat jij denkt heb je kans dat ze nooit meer je eten op het aanrecht aanraken. Als hij er niet om geeft dan moet je toch echt wat tijd erin steken om je hond te leren dat eten op het aanrecht niet voor hem bedoelt is. Als laatste heb je nog de optie om de situatie te managen – geen verleidend voedsel binnen bereik zetten.

Positief betekent niet dat je niets mag doen als je hond iets doet wat jij niet wil. Handel gewoon naar de situatie. Beslis of je verder wil met management (geen eten binnen bereik) of training (wat verwacht je juist wel van je hond als er eten op het aanrecht staat).

Wat is jouw plan?